فیزیوتراپی چیست؟(1)
سابقه تکنیک های درمانی فیزیوتراپی به بقراط میرسد.درمان با اشعه خورشید،آب گرم،ورزش،ماساژ و بسیاری از تکنیک های دیگر به پیش از میلاد میرسد.دانشمندان ایرانی و اسلامی بسیاری بر آن افزودند.متاسفانه با افزایش جمعیت انسانی و عدم توجه به اطباء بخصوص در ایران و کشور های اسلامی کارکرد اینگونه تکنیک ها کاهش یافت.
نوعی از طبیب ها(Physicians)با روشهای خاص خود(دارو و تیغ)و برخورد آکادمیک توانستند روش ضد عفونی را دوباره کشف و ترویج نمایند.عامل بیماریزا دوباره کشف و زیر میکروسکوپ تایید شد.بزرگ ترین توفیق این گروه با کشف داروهای آنتی بیوتیک و ضدالتهابی در سالهای 1?40میلادی بود.
این گروه پزشک با رویکردی دوباره روش های درمانی قدیمی را نیز احیا کرد.ازجمله روشهایی که تاثیر فیزیولوژیک آن آشکار بود. تمرین درمانی،گرما درمانی ودیگر متد ها که به آن تکنیک های جدیدی مانند الکتروتراپی افزوده شد.
این روش درمانی به عنوان درمان فیزیولوژیک(Physiologic Therapeutic) و سپس به فیزیوتراپی معروف گشت.
مکانیسم آموزشی دراین رابطه دچار تغییر شد. ایجاد بیمارستانهای بزرگ ،صنعتی شدن و جنگ های بزرگ حضور همه جانبه در همه بیماریها ،تاکید بر سیستم حرکتی برای کار و شغل و جنگ فیزیوتراپی را تغییر داد تا این پزشک جدید با نام فیزیوتراپیست به عرصه برسد.
فیزیوتراپیست:
1- دارای دانش پزشکی مدرن(Medicine).
2- آشنا با روش های قدیمی درمانی(Traditional Medicine).
3- آشنا با دیدگاه کلی نگر(Holistic).
4- آشنا با فیزیولوژِِی و پاتولوژی حرکت
5- آشنا با مفاهیم سلامت صنعتی(Health Industry).
6- آشنا با مفهوم سلامت رزمی
فیزیوتراپیست ها با حمایت همه جانبه پزشکان(Physician)توانستند بروی پا ایستاده و مراحل تکامل را طی نمایند.
1- با تاکید بر حرکت درمان های جراحی را کامل نمایند.
2- با تاکید بر تنفس بهتر بیهوشی ها را کم خطر کنند.
3- تجهیزات الکتروتراپی و مکانوتراپی را علمی کرده وبا وسعت بکار گیرند.
4- سیستم های جدید مانند لیزر را بکار گیرند.
5- در تمامی حیطه ها حضور یابند.
?- نزدیک شدن به بیماریهای پر خطر
: جستجو